Gabber Movie




Diepe zucht

Toen ik Willie met gezin had uitgenodigd om een dag te zeilen had ik op 6 personen gerekend. Wellicht zou Ana van 7 maanden thuis blijven zodat het om 5 personen zou gaan. Maar Willie is op en top een family man, dat betekent dat de rest van de familie ook mee gaat, en de buren met kinderen, en niet te vergeten de resterende kinderen uit de buurt. Op woensdagochtend kwamen ze aanvaren in een volgeladen vissersboot. ’Another four to come!’ riep Willie vanaf afstand. De boot kwam langszij en tijdens het aan boord stappen telde ik er 18. Daarna vertrok Willie en chauffeur weer om, de laatste 4 op te halen. Bij aankomst bleken het er geen 4 te zijn maar 8. ’A few more, is that okay?’ riep hij wederom voordat ze hadden aangelegd.
’No problem’ antwoordde ik. ’The boat can handle it’.
Gabber kan wel wat hebben maar onder het gewicht van mensen heb ik haar nog nooit zo ver zien overhellen. Na enige tijd had iedereen een plekje gevonden en konden we vertrekken. De zeilen werden gehesen en moeizaam kwam Gabber op gang. Willie stond aan het roer en ik had het vooral druk om tussen de vele ondieptes door te navigeren. Onderweg kwamen we 2 zandplaten tegen. Willie vertelde dat er 5 jaar geleden nog bomen op stonden. Door de stijgende zeespiegel groeit er niets meer. Geen boom, geen struik niet eens een grasspriet te ontdekken. Na anderhalf uur was het tijd om terug te gaan. Het is bijzonder dat bijna iedereen aan boord nog nooit gezeild had. Ze leven hier met de lagoon als voortuin, de meeste hebben 1 of 2 boten maar zeilen hoort er blijkbaar niet bij. Eens moet de eerste keer zijn en ik ben blij dat ik die mogelijkheid heb kunnen bieden. Maar dank, hulde en veel lof moet uitgaan naar Gabber. Want als schepen kunnen zuchten van verlichting dan had Gabber dat aan het eind van de dag zeker gedaan.

Ruud.



Naar boven